Historia klasztoru
Historia klasztoru daje kompleksowe wyobrażenie historyczno-architektonicznej części klasztoru, życia zakonu kartuzów i kamedułów, emblematów zakonnych, ważnych osobistości i ich dzieł, najazdów wojsk husyckich oraz upadku obu zakonów w tym miejscu. Ideę życia mnichów uzupełnia obraz życia i kultury Zamagurzczan, którzy byli częścią tego środowiska.
Dom mnicha
Wystawa zorganizowana w domu przedstawia życie codzienne mnicha kameduły i jego pracę. Na elewacji domu widnieje napis 1719,14 LIPCA, który również dokumentuje czas przebudowy klasztoru po przybyciu kamedułów. Pustelnia składa się z czterech pomieszczeń i korytarza. Po prawej stronie od frontu znajduje się dormitorium (do odpoczynku, posiłków i duchowych zajęć mnicha). Po lewej stronie od frontu znajduje się pomieszczenie z niewielkim ołtarzem tzw. oratorium, w którym odbywały się modlitwy i medytacje. Pokój z tyłu, po lewej stronie to laboratorium – było używane do fizycznej pracy mnicha. Obecnie mieści tam ekspozycję apteczną z XVIII wieku. Najmniejsze pomieszczenie z tyłu, po prawej stronie służyło jako drewutnia i magazyn. Tak to wyglądało w pozostałych eremach kamedułów..
Ekspozycja archeologiczna
Ekspozycja archeologiczna przedstawia wyniki badań przeprowadzonych na terenie klasztoru, prowadzonych w latach 1967 – 1970. Znajduje się ona w jednym z eremów, w pierwotnym domu przeora, czyli przełożonego klasztoru. 
Mury wewnątrz mają namalowany plan kondygnacji pustelni kartuzów, które nie zachowały się w zespole klasztornym w pierwotnym stanie. Wszystkie pustelnie kartuzów miały kwadratowy plan i trzy pomieszczenia, a wchodziło się do nich od frontu – z tzw. wielkiego krużganku. W części przedniej znajdował się duży warsztat, od północy drewutnia a od strony ogrodu pomieszczenie mieszkalne (sypialnia). Mnich odpoczywał w prosto urządzonej sypialni od 19:00 do 23:00 i od 02:00 do 6:00, modląc się lub kształcąc się w niej. Tutaj, w samotności, codziennie jadł pożywienie, które jeden z braci roznosił bezpośrednio do cel przez krużganek. Dom przełożonego, wzniesiony naprzeciwko kościoła, przypominał wysuniętą oś ołtarza głównego. Przed domem do dziś zachowała się dzwonnica z barokowym zegarem słonecznym.
Keďže v tajomstvách zeme sa už vyznal, lákal ho vesmír. Pri zbieraní liečivých bylín, v prekrásnej pieninskej prírode, pozoroval orla a veľmi mu závidel ako sa vznáša do výšin.
Rozhodol sa skonštruovať lietajúci stroj, na ktorom by mohol vyletieť vyššie ako operenci, aby tak spoznal záhady nedostupné ostatným smrteľníkom. Po zostrojení klzáka vzlietol z Troch korún a na čarovných krídlach, poháňaný láskou ku švárnej pastierke letel tak vysoko, že anjel zazrel jeho zrkadlový obraz až na dne plesa Morskie oko v poľských Tatrách a zrazil ho bleskom na zem. Na tomto mieste vyrástla skala-veža a tá sa dodnes nazýva Mních.